Gródek

Niegdyś miasto, obecnie wieś gminna na południowym obrzeżu Puszczy Knyszyńskiej. Jedno z najwcześniejszych zasiedlonych miejsc na tym terenie. Prawdopodobnie pierwszy gród istniał tu w XII-XIII w. Tereny pomiedzy Narwią i Supraślą otrzymał od króla Kazimierza Jagiellończyka Iwan Chodkiewicz. Jego syn Aleksander wzniósł w Gródku drewniany zamek oraz sprowadził zakon bazylianów (1498-1500), którzy przenieśli się później do Supraśla. W poł. XVI w. Gródek otrzymał prawa miejskie. W tym czasie był on już ważnym ośrodkiem gospodarczym i administracyjnym.
W XVII i XVII w. należał do Paców, Sapiehów i Radziwiłłów.

Miasto podupadło i straciło swoje znaczenie w XVIII w. Kolejne ożywienie nastąpiło po 1831 r. Powstały tu wówczas liczne zakłady włókiennicze, w których pracowała okoliczna ludność. Niektóre z nich przetrwały do okresu międzywojennego. Po wojnie funkcjonował tu jeden zakład włókienniczy "Karo".

Zabytki Gródka to drewniana kaplica cmentarna (prawosławna), katolicki kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa z 1936 r., cerkiew prawosławna pw. Narodzenia NMP z lat 1946-1947, drewniane domy z końca XIX w. Do II wojny światowej, w miejscu obecnego Domu Kultury, stała żydowska synagoga.

Kościół katolicki pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa z 1936 r.

Kaplica na prawosławnym cmentarzu.

Widok na cerkiew prawosławną pw. Narodzenia NMP z lat 1946-1947.

Panorama Gródka - Plac Metropolity Bazylego Doroszkiewicza.

Panorama centrum Gródka.